Szkoła Podstawowa nr 3

Szkoła Podstawowa nr 3

21-500, Biała Podlaska

ul. Sportowa 7

tel. 833416795

E-mail: sekretariat@sp3-bialapodlaska.pl

Z wizytą u Ducha Bielucha

3 czerwca 2022r. uczniowie klasy 1d i 2c wraz z opiekunami 

p. B. Niczyporowicz, p. M. Jakoniuk, p. A. Zając oraz p. I. Ślązak uczestniczyli w jednodniowej wycieczce do Chełma i Zamościa.

            Wizytę w Chełmie uczniowie rozpoczęli od spaceru po rynku i przyległych uliczkach. Następnie udali się do Zabytkowej Kopalni Kredy, gdzie pani przewodnik zaprosiła do odwiedzenia unikatowych podziemi kredowych, zapewniając niepowtarzalne emocje, prawdziwą przygodę i wyniesienie z kredowego labiryntu niezapomnianych wrażeń. Trasa o długości ok.2 km wiodła przez kręte, ciemne korytarze. Uczniowie poznali historię pochodzących z XIII wieku podziemi, dowiedzieli się w jaki sposób powstały, zobaczyli największe atrakcje „Chełmskich Podziemi Kredowych” min. szyb studni staromiejskiej, korytarze eksploatacyjne z charakterystycznymi niszami, cztery komory oraz ekspozycje geologiczne, archeologiczne i historyczne. Ducha Bielucha oczywiście udało się spotkać, a nawet chwilę z nim porozmawiać. Okrzykom zachwytu, nie było końca. Jak nagle się pojawił, tak szybko zniknął pozostawiając małych turystów z uśmiechami na ustach i szansą na spełnienie ich próśb. Po zakupie pamiątek mali podróżnicy udali się do Zamościa.

            Zwiedzanie miasta zwanego ”Perłą Renesansu”, jednego z najpiękniejszych miast Polski dzięki unikalnemu, zabytkowemu Staremu Miastu wpisanemu na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO dzieci rozpoczęły, pod czujnym okiem pani przewodnik, od Ratusza, do którego prowadzą okazałe schody, a szczyt wieńczy wysoka wieża. Uczniowie mieli okazję zobaczyć Rynek Wielki z jego wspaniałymi, kolorowymi, renesansowymi kamieniczkami, kamienice przy Rynku Solnym i Rynku Wodnym, Pomnik Jana Zamoyskiego, Katedrę Zmartwychwstania Pańskiego,  Synagogę oraz mury obronne miasta. Uczniowie poznali historię Zamościa, legendy związane z miastem, z pewnością też zapamiętali gdzie i kiedy po raz pierwszy pojawiło się „ó”.